Kırk Uçurmaya Gittik =)
Mercan doğduğunda Didem bizi ziyarete gelmiş ve o gün Ayşe Nil'in 40'ı olduğunu söylemişti.. Biz de kırkımızı uçurmak için, bir nevi iade-i ziyarete Didemlere gittik:)
Daha önce sadece abimlerin evine misafirliğe gitmiştik ama orası benim doğup büyüdüğüm yer olduğundan çok da "misafirlik" sayılmazdı:) İlk gerçek misafirlik deneyimimizi Didem'lere giderek yaşadık. Aynı bizimki gibi bebekli bir ev olması bizim için büyük bir avantaj oldu. Sonuçta onların da dertleri, yaşadıkları aynı:) Yanımıza çanta almadan gidebileceğim rahatlıkta, her şeyimizin aynı olduğu bir ev:)
İlk evden çıkış biraz zorlu oldu tabii, hazırlanmak ve Mercan'ın eşref saatini kollayıp onu hazırlayıp çıkmak kolay olmadı:) Tam evden çıkarken tekrar emmek isteyip ortalığı yıkan bir kızım var çünkü:) Neyse bir şekilde hazırlanıp çıktık, biraz da geç kaldık ama olacak artık o kadar..
Bu arada; Şu asansörde fotoğraf çekme sevdamız yüzünden, 7. kata geldiğimizi fark etmemişiz, biri asansörü aşağı çağırınca tekrar inip çıktık 7 katı :D
Didem yine çok güzel bir sofra hazırlamış bizlere, sağ olsun. Her ne kadar sofraya Didem ve ben nöbetleşe otursak da, keyifli bir çay sofrası oldu. En son Didem ve ben masada oturmuş bebek emziriyorduk :D
Çaylar kahveler içildikten sonra, bir baktık ki Didem teyzesi kızıma kocaman bir bohça halinde hediyeler hazırlamış.. Tam bir kırk çıkarma oldu bizimki, içinde bulgur-pirinç-tuz ve şeker, bozuk paraların da yer aldığı hediyelerle dolu kocaman bohçamızı tek tek açıp hediyelerimize baktık:) Tekrar çok teşekkür ederiz, buradan da :)
İlk misafirliğimizde Mercan hiç sıkıntı yaratmadı.. Pek fazla uyumayıp sık sık karnı acıktı tabii, ama Didem ve Savaş bunlara fazlasıyla alışıktı:)
Mercan ve Ayşe Nil'i de sürekli yan yana yatırdık, henüz birbirlerinden haberleri yok ama çok sevimli görünüyorlar:)
Hep birlikte keyifli bir gün geçirdik. Evimize dönerken Mercan önceki günlere göre çok sakindi.. Ortalığı yıkmadan evimize dönebildik:)
Böylece kırkımızı gayet güzel bir şekilde uçurmuş olduk =)
Daha önce sadece abimlerin evine misafirliğe gitmiştik ama orası benim doğup büyüdüğüm yer olduğundan çok da "misafirlik" sayılmazdı:) İlk gerçek misafirlik deneyimimizi Didem'lere giderek yaşadık. Aynı bizimki gibi bebekli bir ev olması bizim için büyük bir avantaj oldu. Sonuçta onların da dertleri, yaşadıkları aynı:) Yanımıza çanta almadan gidebileceğim rahatlıkta, her şeyimizin aynı olduğu bir ev:)
İlk evden çıkış biraz zorlu oldu tabii, hazırlanmak ve Mercan'ın eşref saatini kollayıp onu hazırlayıp çıkmak kolay olmadı:) Tam evden çıkarken tekrar emmek isteyip ortalığı yıkan bir kızım var çünkü:) Neyse bir şekilde hazırlanıp çıktık, biraz da geç kaldık ama olacak artık o kadar..
Didem yine çok güzel bir sofra hazırlamış bizlere, sağ olsun. Her ne kadar sofraya Didem ve ben nöbetleşe otursak da, keyifli bir çay sofrası oldu. En son Didem ve ben masada oturmuş bebek emziriyorduk :D
Çaylar kahveler içildikten sonra, bir baktık ki Didem teyzesi kızıma kocaman bir bohça halinde hediyeler hazırlamış.. Tam bir kırk çıkarma oldu bizimki, içinde bulgur-pirinç-tuz ve şeker, bozuk paraların da yer aldığı hediyelerle dolu kocaman bohçamızı tek tek açıp hediyelerimize baktık:) Tekrar çok teşekkür ederiz, buradan da :)
İlk misafirliğimizde Mercan hiç sıkıntı yaratmadı.. Pek fazla uyumayıp sık sık karnı acıktı tabii, ama Didem ve Savaş bunlara fazlasıyla alışıktı:)
Mercan ve Ayşe Nil'i de sürekli yan yana yatırdık, henüz birbirlerinden haberleri yok ama çok sevimli görünüyorlar:)
Hep birlikte keyifli bir gün geçirdik. Evimize dönerken Mercan önceki günlere göre çok sakindi.. Ortalığı yıkmadan evimize dönebildik:)
Böylece kırkımızı gayet güzel bir şekilde uçurmuş olduk =)
Yorumlar
Yorum Gönder