Bir de senle uğraşalım şimdi.
Son birkaç gündür üstümde bir sıkıntı, bir saçma haldir gidiyor.. Bir şeyler yazarsam belki rahatlarım dedim.. Internet veya kitaplarda kişisel gelişim, ilişkiler vesaire uçtuk gittik artık her yerde başka bir bilgi.. Her yerde ayrı bir mutluluk formülü.. Ama hala herkes mutsuz gibi geliyor bana.. Sanki o yazıp çizilenler daha çok mutluy"muş" gibi görünmeyi ya da kendini avutmayı öğretiyor gibi.. Herkes kendi mutluluğundan sorumlu diyor mesela biri..Bana da mantıklı gelirdi; hani olaylardan mutlu olunacak bir şeyler bulmak bizim elimizde vs vs..E tamam haklısın da, kimsenin kimseye ihtiyacı yokmuş gibi olmuyor mu o zaman da? Karşındaki kılını kıpırdatmazken; sadece yanında diye mutlu olmak..Sevmese yanımda olmazdı, yok yok seviyor yoksa şöyle yapmazdı diye düşünüp samanlıkta iğne aramaktan yorulmaz mı insan? Bence yorulur.. Ben yoruluyorum mesela. Tam şu an hissettiğim bu.. Herkesin bana karşı davranışlarından, sözlerinden, yaptıklarından iyi bir şeyler çıkarmaya çalışm