Hamilelik ve Kabuslar..Bilincim Alt-Üst Oldu :/
Gün geçmiyor ki şu hamilelikte yeni bir derdim olmasın:) Son günlerimin en sıkıntı veren durumu : Kabuslar!
 |
| Kaynak: http://www.lifesitenews.com/ |
Daha önceki aylarda da buna benzer rahatsızlıklarım olmuştu aslında. Ama bu ay resmen rekora koştum... Enteresan bir şekilde gün içinde oluşan ve benim çok da üzerinde durmadığım ne kadar terslik varsa, hepsi gece rüyamda benimle.. Belki de ben üstünde durmadığımı sanıyorum ama bilinç altı-üstü her ne ise bunları benden önce bir yerlere not ediyor.. En ufak bir kötü düşünce geçmesin aklımdan, hemen senaryo hazır bir şekilde gece rüyamda yaşıyorum..
Evde başka bir iş de yapsam genelde TV açık oluyor, arada bir bakıyoruz.. Geçtiğimiz haftalarda gördüğüm kabuslara dikkat ettim ki; izlemediğim halde sesini bile duysam o anda TV'deki ölüm sahnesi vs. ne varsa o gece kabusumun konusu oluyor! TV olmasa da, yanımda biri o an bilgisayardan bir video mu izledi? Sadece sesini dinlesem veya 1-2 sn'lik bir görüntü görsem yeter..Hemen kabusum hazır. Bunları da ertesi gün anlattığımda Murat "ben dün ona benzer bir video izledim" dediğinde fark ettim.. Benim hiç haberim olmadan bir şekilde bilinç altıma yükleniyor her kötü olay. Artık haberlere falan hiç bakamaz oldum..
Hadi bunlardan bir şekilde uzak durdum diyelim, tv açmadık, video izlemedik.. Bu seferde çevremdeki insanların etkisi başlıyor.. Herkesin kendine göre bir derdi var, sorunlar bitmez elbette, ama bana gelip negatif bir şey anlatıldığında sonuçlarının nasıl olduğunu kimse fark edemiyor:( Ben de fark edemezdim, gece uykumdan ağlayarak uyanıp ertesi gün o rüyayı detaylıca düşündüğümde ancak anlayabiliyorum neyden etkilendiğimi..
Bu sabah da yine 5-6 civarı aynı ağlama krizleriyle uyandım.. Uzun bir süre de kendime gelemedim uyanınca ağlamaya devam ettim, hem de nasıl hıçkırarak.. Etkilendiğim şeyin ne olduğunu ise hala bulabilmiş değilim.. Bulduğumda etkisi biraz daha azalıyor, daha iyi hissediyorum..Ama bu sefer daha derinlerde bir yerde sanırım..
Yapacak bir şey yok, bir süre buna katlanacağız artık.. Değişen hormonlar, psikoloji vs. hep bunların tetikçileri.. Bir yandan da kaçış yok zaten.. Kimseye "n'olur bana bir süre kötü şeyler anlatmayın" demek yetmiyor, yine başlıyor biri "kuzenimin de bebeğinde şu hastalık çıktı, bilmem kimi kocası aldatmış / ayrıldılar, kızcağız doğumda öldü gitti işte ne yapsınlar.. Sen dur daha her yerin şöyle olacak-böyle kalacak..Benim doğumda şöyle oldu, mahvoldum bittim.."
YETEEER diye bağırasım gelse de çoğu zaman kimseyi kırmamak için konuyu değiştirme yoluna gidiyorum.. Daha da anlamazsa da söylüyorum artık "bunlardan bahsetmeyelim" diye.. Kırılan olursa da yapacak bir şey yok, sonra herkes derdini anlatmış rahatlamış bir şekilde gece uyurken ben ağlama krizleriyle boğuşuyorum..Sabaha karşı 4te kimseyi arayıp "sen bana bunu neden anlattın?" diyemiyorum da tabii :)
Şimdi bunu okuyanlara da tavsiyem, çevrenizdeki hamilelerin neredeyse hepsi aynı, herkes benim gibi böyle psikolojik sorunlarla savaşıyor.. O yüzden biraz daha pozitif olsak, birkaç ay dişimizi sıkıp dertlerimizi başka birilerine anlatsak ne güzel olur değil mi?:) Aman canım abartıyosun, şımarıklık bu vs diye düşünen de olabilir.. Ben de ne şımarık bir insanımdır ya:)..
Yok ben zevk alıyorum bu durumdan derseniz de, emin olun çok etkili bir yöntem bu, devam edin :D
Bu konuda yazı yazanlar da var. Bunlar da diğer hamile arkadaşlarım için, işin bilimsel kısmı;
Yorumlar
Yorum Gönder