Fikirbaz Anne

Ne demişim en son? " Artık haftaya göbekli mi bebekli mi yazarım hep beraber göreceğiz.. Hadi hayırlısı =)" Seçimi yine göbekten yana kullandım ben :) Öncelikle gebe grubundan arkadaşım Derya ve bebeği artık evlerindeler, bu haber hepimize çok iyi geldi:) Maşallah ikisine de.. Derya ikinci kez gebelikten anneliğe terfi etmiş olsa da gruptaki yeri değişmedi:) Bu sefer de tecrübe paylaşımı ile bizlerle :) 40. Haftamı doldurduğum şu günlerde artık, çevrem de benimle birlikte "aktif" olarak bu bekleyişe katılmış durumda.. Yarım gün boyunca Facebook, Instagram veya whatsapp üzerinde sesim çıkmasın hemen "Doğurdun mu?" mesajları geliyor:))  Evde veya dışarıda da durum aynı.. Yüzümü biraz assam "Sancı mı geldi?" Tuvalete girip biraz oyalansam TV sesini kapatıp dinlemeler:D Herkes merak ediyor tabii.. Hep yakında geliyor dediğimiz için ve o "yakınlar" bir türlü gelmek bilmediği için.. :) Uzun bir aradan sonra yine bu hafta hep evdeydim.. ...

İnsan her zaman kendini anlayacak, konuşacak birilerini arıyor etrafında:)Tam da böyle bir zamanda çok güzel bir hamile birliğinin içinde buldum kendimi.. Instagram hesabımda önceden beri takip ettiğim ve beni takip eden çok sayıda anne adayı var..Bu hafta onların bir kısmıyla arkadaşlığımızı biraz daha ilerletmiş olduk:) Zaten sürekli birbirimize yorum yapıyorduk, bu hafta başı toplu bir özel mesaj ile birbirimizi daha detaylı tanıma fırsatı bulduk.. Her gün sürekli instagram üzerinden konuşmaya başladık.. Hatta sabahtan akşama kadar konuştuk desem hiç abartmış olmam :) Baktım böyle bir zor olmaya başladı, kızlara bunu whatsapp grubuna çevirmek gibi bir teklifte bulundum. Onlara da mantıklı geldi, o gün bu gündür whatsapp üzerinde 24 saat mesajı hiç bitmeyen 14 kişilik bir grubumuz oldu:)  Hiç görmediğim 13 kişiye bu kadar bağlanacağımı biri söylese inanmaz, hatta "ne boş işler" diye gülerdim:) Ama o kadar aynı durumları paylaşıyoruz ki, tanışmış olmak çok gereksiz ...

Mercan daha doğmadan babasından klarnet dinlemeye alıştı.. Başlarda ben de ona oturup mandolin çalıyordum ama hiç keman çalmadığımı fark ettim dün:) Baktık böyle olmayacak, hazır daha doğmamışken şimdiden başına gelecekleri bilsin istedik.. Saksafon ve keman seslerini de duyurduk küçük hanıma.. O da sağ olsun bol bol tekmeleriyle eşlik etti bize:) Evde aslında daha çok enstrüman var, darbuka tef vs. çalabiliriz ama bizim kız tam anası kılıklı olduğu için davul sesine dayanamıyor:D Karnımdan çıktı çıkacak korkusuyla davul, darbuka, hele ki roman havası hiç dinleyemez oldum :D 

Hafta sonu uzun zamandır gitmek istediğimiz Taşdelen'e gittik.. Her ne kadar 3. köprü inşaatı yüzünden eski halinden eser kalmamış olsa da, orman havası almak için inat ettik..Köprü inşaatı ormanın tam ortasında kocaman bir delik açmış ve kamyonlar, toz toprak içinde çalışmalar yapılıyordu... Ellerine sağlık Murat da çok güzel salatalar yaptı, balık pişirdi.. Besledi bizi:) Gidiş saatimiz biraz geç olunca balıkların son kısımlarını kararmaya başlayan akşam saatlerinde yedik. Bu sayede gece görüşüm baya gelişti diyebilirim:) Yemeğimizi bitirip hazırlanırken hava çoktan kararmıştı.. Ormandaki bütün köpekler çevremizi sarmış, artık bırakıp gitsek de onlar da kalanları yeseler diye bizi bekliyorlardı:) Arabaya bindiğimiz anda hepsi birden kalkıp bizim onlara yiyecek bıraktığımız yere doluştular.. Biz oradayken kimse yanaşmamıştı, çok saygılı davrandı onlar da bize:) Daha önceki gelişlerimize benzemese de, açık havada ağaçlar içerisinde mangal yapmak keyifliydi.. Ama yine de bundan so...

Son doktor kontrolümüzden sonra sürekli kendimi dinler oldum, ha geldi ha gelecek derken 1 haftayı daha geçirdik.. Keyfi yerinde sanırım bizim kız, daha gelecek gibi görünmüyor:) Her doktor randevumuzdan sonra bizi merakla bekleyenler, arayanlar oluyor ama sonuç hep aynı:) "Biraz daha bekleyeceğiz, kızımızın keyfi yerinde.." Geçen haftaki randevumuzdan sonra da yine meraklı bakışlar arasına, abimlere gittik:) Aysu Teyzemin kızı Duygu Ablam oğlu Doruk ile İstanbul'a gelmiş, bizi de görmek istemiş.. Uzun zamandır görüşmüyorduk, bir araya gelmek iyi oldu herkes için:) Haftalar geçtikçe benim ağrılar artmaya başladı, bununla doğru orantılı olarak sanırım huysuzluğum da arttı biraz.. Hiçbir şey yemek istemeyen, evde çok sıkılan ama dışarı çıkmak da istemeyen bir tipe dönüştüm.. Sonunda hamile olduğumu fark ettim sanırım:) Muratla da sık sık atışmaya başladık, hatta bir gün konu iyice uzayıp tartışma boyutuna bile geldi.. Konu ise ikimizin de sürekli birbirimizi ...